Kuc Connemara

    Pochodzi z wrzosowisk zachodniej Irlandii gdzie żył już w XVI wieku. Lokalne kuce krzyżowano z koniem hiszpańskim, berberyjskim, arabskim, angielskim i cobem walijskim w celu ukształtowania silnego, zahartowanego konia o dobrych chodach i umiejętności skoków.

    Ma ładną głowę, mocny zad, silne kończyny i głęboką klatkę piersiową. Mierzy od 132-147 cm w kłębie.

Kuc Exmoor

    Ten kuc pochodzi z południowo-zachodniej Anglii. Jest jedną z najstarszych ras. Jego historia sięga epoki lodowcowej. Jest to rasa bardzo rzadka. Ma około 127 cm w kłębie, Ale jest wystarczająco silny by unieść dorosłą osobę.

    Ma oko z jasną otoczką, jasny pysk, szeroki grzbiet, i krótkie kończyny.

Kucyki Dartmoor

    Od setek lat kucyki Dartmoor żyły dziko na wrzosowiskach Anglii. Ubogie pastwiska i surowe warunki stworzyły wytrzymałego i niezbyt wymagającego konia. W ciągu wieków rasa była uszlachetniana końmi arabskimi, angielskimi i walijskimi kucami górskimi.

    Jest to wyśmienity wierzchowiec dla dzieci. Jest spokojny ni wyrozumiały, ale i silny i wytrzymały. Ma około 127 cm w kłębie i bywa gniady i skarogniady.

Mustang

    Zahartowane, dzikie konie, które niegdyś przemierzały prerie zachodniej Ameryki nazywane są mustangami. Pochodzą od koni przywiezionych w XVI wieku które prawdopodobnie uciekły i zdziczały. Przez wieki mustangi żyły wolno i żyją do dziś.

    To nie jest konkretna rasa różnią się wzrostem od 137 cm w kłębie do 152 i mogą mieć każde umaszczenie. Nie mają łatwego charakteru, ale niektóre zostały udomowione. Głowa mustanga może mieć wypukłe czoło, silne kończyny i zwięzły tułów. 

Appalosa

    Nazwa rasy pochodzi od rzeki Palouse w stanie Waszyngton, gdzie konie te zostały wyhodowane w XVIII wieku przez Indian, przy wykorzystaniu koni hiszpańskich.

    Oko ma białą obwódkę, rzadka grzywa i ogon, ciekawe umaszczenie, wysokość w kłębie od 147-157 cm, użytkowany do jazdy westernowej.

Konie Palomino

    To określenie tyczy się też maści konia. Sierść powinna być złocista, przeplatana jasną grzywą i ogonem. Te konie zostały przywiezione do Ameryki z Hiszpanii w XV i XVI wieku. Wykorzystuje się je do jazdy westernowej. Są hodowane przez kojarzenie kasztanowych koni z izabelowatowymi.

    Mają odmiany na nogach które nie powinny sięgać stawu skokowego. Białą grzywę i ogon, na głowie małe odmiany i złocistą sierść.

Konie Pinto

     Pinto są raczej umaszczeniem niż rasą, choć w Stanach Zjednoczonych są dwa stowarzyszenia ,,rasowe'' Pinto. Te malowane konie, wywodzące się od XVI-wiecznych koni hiszpańskich, stały się bardzo popularne wśród hodowców amerykańskich.

    Konie Pinto były ulubieńcami rdzennych mieszkańców Ameryki, ponieważ barwa sierści stanowiła świetny kamuflaż. Obecnie hodowane są ze względu na prawidłowość pokroju, lecz przede wszystkim dla pięknego umaszczenia.